Mutfak Cadıları – Ekim 2011
Tüm Türkiye’de sayıları on binleri bulan ev eksenli çalışan kadınların haklarını korumak amacıyla kurulmuş Ev Eksenli Çalışan Kadınlar ve Sosyal Haklar Derneği, yeni iş yasasında işçi sayılmak ve işçilik haklarından yararlanabilmek için imza kampanyası başlattı.
Yargıtay, bir tazminat davasında kocası ölen ve çocukları bulunan 41 yaşındaki kadının yeniden evlenebilme olasılığının düşük olduğuna hükmederek tazminat seviyesini yükseltti. Yargıtay, kadının evlenebilme olasılığını tartıştı. 41-50 yaş aralığındaki dul kadının evlenme şansının yüzde 2 olduğuna dikkat çekilen davada, 49 yaşındaki dul ve çocuklu kadının evlenme şansının bulunmadığı sonucuna varıldı.
Feminist hareketin yıllardır söylediğini, yani kadınların tek başlarına bireyler olarak ayakta kalma koşullarının olmadığını Yargıtay’dan duymak şaşırtıcı oldu. Kuşkusuz bizimle aynı nedenle söylemedi Devamını Oku…
Elif’in hikayesi; Elif işsizdir. Kocası bir ay önce bir iş kazası geçirmiştir. Evin geliri yok denecek kadar azalmıştır. Bu yüzden askerden yeni dönen oğluyla birlikte ufak bir iş kurmaya karar verir. Elif mutfakta maharetlidir. Nohutlu pilav yapacak oğlu da bunu seyyar bir arabayla satacaktır. Bu amaçla borç bulmaya karar verir. Amcasının hali vakti yerindedir. Ayda 100 TL geri ödeme sözü vererek ondan 500 TL borç alır. Bunun 150 TL.sini ikinci el bir tezgah araba için kullanır. Geri kalan 350 TL’yi de pirinç, nohut ve yağ almak için harcar. Malzemeleri toptan aldığı için epeyce indirim yaptırmayı başarır. İş tutar. Beş ay boyunca amcasına borcunu söz verdiği gibi zamanında öder ve bitirir. Borcunu düştükten sonra elinde kalan parayla aylık geçimini de sağlamayı başarmıştır. Borcunu bitirdikten sonra ayda 100 TL. kenara koymaya karar verir.”
Tuğba Özcan
Aksu Bora’nın Ayizi Yayınevi’nden çıkan Feminizm Kendi Arasında, “yıllardır emek verdiğimiz bunca birikimin belki de birikmediği duygusuyla başa çıkmak kolay değil” diyerek çeşitli yerlerde yayınlanmış yazıları bir araya getiren bir kitap. Feminizmi Tartışmak, Temsili Kadın Kadınları Temsil Edebilir mi? Kadınlık ve Maziye Bir Bakıver başlıklarıyla dört bölüme ayrılmış. Feminizm içi tartışmaları besleyen, kimlik siyasetine, projelere, politik aktörlerin müdahale güçlerine vurguyla, sorular sorarak, kendi cevaplarını tekrar ele alarak çok verimli bir tartışma hattı yürüttüğü yazıları bugüne de denk düşen konular hala. Kadınlık bölümündeki yazılar ise bir çırpıda keyifle okunuyor. Bu bölümü okurken, geçen sene Amargi dergisi okur buluşması için ODTÜ’ye gelen Aksu Bora’nın kadınların gündelik öykülerinin, yaşanmışlıklarının anlatısının ne kadar değerli olduğunu vurguladığını ve bu tür yazıları öncelediğini söylediğini hatırladım. Çok yalın, çok gerçek, hep tanıdığımız ama anlatılmaya ihtiyacı olan ve sayfalarca teorinin işaret edemeyeceği kadar açık…
Gönül Işık
“Kaktüsler Susuz da Yaşar”, 12 Eylül dönemini Mamak Cezaevi’nde karşılayan kadınların hikayelerinden oluşuyor. Yıllar sonra bizleri buluşturan ve birleştiren “Ankara Devrimci 78’liler Derneği’nin 26 Yıl Sonra Sahibini Arayan Mektuplar Sergisi” oldu. En gencimiz bile 50’sine merdiven dayamıştı. Yıllar sonra buluşmanın heyecanı ve coşkusuyla kucaklaştık birbirimizle… Kısa sürede bir yazışma grubu oluşturduk. Grubumuzun adı Mamaklı Kadınlar idi.
120 kadın oluverdik. Önceleri birbirini bulmanın sevinci ve heyecanı ile yazıştık. Bir süre sonra da yıllar önce yaşadıklarımızı o günkü ve bugünkü duygu ve düşüncelerimizi gruba yazsak, paylaşsak sağaltıcı olmaz mı hepimiz için dedik ve yazmaya başladık. Çok iyi geldi bu paylaşım ve dostluk birbirimize… Bir süre sonra da kitap çalışmasına başladık.
Hülya Üstün
Önce, “anlatan” kadınların adlarını yazalım… Adile, Ayfer, Ayşe, Feride, Güneş, Hayat, Meral, Pamuk, Seher, Sema, Sezgin, Sükun.
Kitabı okurken, sanki birimizin evinde bir araya gelmiş, ara ara tüylerimiz diken diken, bir ara gözlerimiz dolu, hop kalkıp hop oturarak, daha çok gülerek, anlatıyormuşuz hissine kapıldım sıkça… Anlatılara kapılıp, okumayı unutarak yaşadıklarımı düşünür, “ama bir yandan da böyleydi…” diyerek kendi kendime konuşur oldum. Meral Akbaş, kitabın başında, ‘sözlü tarih’ yöntemini neden, nasıl seçtiğini (çok da iyi yapmış) alıntılar yaparak açıklamış; böylece, bu bölümdeki anlatı da gayet güzel bir biçimde kitabın amacına dahil olabilmiş. Kitap boyunca da bu yöntemden ayrı düşmemek için çok dikkatli davranılmış. Kitap’ta, 12 Eylül öncesi ve sırasını, okuldan bozma bir cezaevi olan ‘iki yıllık’ı, bir “hoş geldin işkencesi” alanı olan Mamak cezaevi girişindeki ‘kafes’i, ‘tabutluk’u, Mamak cezaevinin 12 Eylül öncesi ve sonrasını, A ve C blok kadınlar koğuşunda yaşananları ve dışarıda karşılaşılan dünyayı anlatmakta kadınlar.